สวัสดีครับทุกท่านคำถามๆ หนึ่งที่ผมพบบ่อยเมื่อพูดถึงเรื่องของสถานรับฝากสุนัขก็คือมาตรฐานของสถานรับฝากสุนัขแท้จริงแล้วคืออะไรกันแน่ ใช่เพียงแค่สถานที่กว้างขวาง กรงสะอาดสะอ้าน อาหารถูกสุขลักษณะ แค่นั้นหรือจึงเรียกได้ว่าเป็นสถานที่รับฝากสุนัขที่ได้มาตรฐานซึ่งในความจริงแล้วมีอีกอย่างหนึ่งที่สำคัญไม่น้อยไปกว่ากันนั่นก็คือเรื่องของความรัก ความอบอุ่นที่มีให้กับสุนัขครับ

สถานที่รับฝากสุนัขบางแห่งคำนึงถึงแต่เพียงสิ่งต่างๆ ภายนอก พยายามทำให้ดีที่สุดเพื่อให้คนมาใช้บริการแต่บุคลากรหรือพนักงานเองกลับไม่มีความรัก ความเข้าใจในตัวของสุนัขอย่างแท้จริง จับสุนัขด้วยความรุนแรง บังคับให้มันกินข้าวตามเวลาแถมยังปล่อยทิ้งๆ ขว้างๆ ไม่มีปฏิสันถารพูดคุยเล่นกับมันซึ่งแน่นอนครับว่าสภาพภายนอกอาจจะดูไม่เป็นไรสักเท่าไหร่แต่สภาพจิตใจของมันต่างหากนั่นแหละครับที่กำลังบอบช้ำและทุกข์ทรมาน
สุนัขนั้นก็เป็นสิ่งมีชีวิต เป็นสัตว์สังคมประเภทหนึ่งที่ต้องการความรัก ความใส่ใจ การที่มันต้องจากเจ้าของชั่วระยะเวลาหนึ่งมันก็เหงา ก็ได้ความทุกข์มากพอแล้วและการที่เจ้าของตัดสินใจพามันมาฝากไว้ที่สถานรับฝากสุนัขก็เพื่อต้องการให้มันรู้สึกผ่อนคลายและบรรเทาความตึงเครียดทางด้านจิตใจของมันที่ต้องจากเจ้าของให้เบาบางลงไปแต่เมื่อมันมาเจอแบบนี้แล้วก็ยิ่งสร้างความเครียด ความกดดันให้กับมันอีกซึ่งมีโอกาสทำให้เกิดโรคซึมเศร้ากับสุนัขได้ดังนั้นเมื่อพัฒนาเรื่องสิ่งอำนวยความสะดวกภายนอกแล้วอย่าลืมพัฒนาจิตใจภายในของบุคลากรด้วยนะครับ